امروزه مهار و کنترل نشت از پی سدها، نقش مهمی را از دیدگاه مهندسی طرح و توجیه عملکرد اقتصادی هر پروژه به خود اختصاص داده است. بیتردید فنآوری لازم برای احداث سیستم کنترل تراوش مطمئن از پی، میبایست همگام با رشد تکنولوژی سازه اصلی بوده تا بتواند ازلحاظ سرعت اجرائی، شرایط زمانبندی طرح را ارضاء کند. ازجمله اقداماتی که برای جلوگیری از پدیده زیرشویی، کاهش گرادیان خروجی و همچنین دبی نشت از زیر سازههای آبی صورت میگیرد، احداث دیوار آببند است. دیوار آببند که غالباً نفوذناپذیر است و یا خیلی کم نفوذپذیر باعث کندکردن، کم کردن حرکت آب زیر سازه آبی شده و درنتیجه از ایجاد فشار بالابرنده در زیر سازه جلوگیری میکند. در این تحقیق با استفاده از روش اجزاءمحدود، سد خاکی شمیل در استان هرمزگان مدلسازی گردیده و به تأثیر پارامترهای ضخامت، موقعیت دیوار آببند، شرایط همسان و ناهمسان بودن پی و دیوار آببند، بر فشار بالابرنده، گرادیان هیدرولیکی و دبی خروجی از سد مذکور پرداختهشده است. نتایج نشان دادند که در صورت عدم استفاده از دیوار آببند در حدود 4 میلیون مترمکعب آب در سال از پی سد نشت خواهد کرد. همچنین هر چه دیوار آببند از پاشنه بهطرف پنجه جابجا شود خط تراوش آزاد در موقعیت بالاتری قرار خواهد گرفت.
Asakereh A. The Effect of Cut-off Wall on Seepage and Uplift Pressure under Earth Dam (Case Study: Shamil Dam in Iran). Iranian Dam and Hydroelectric Powerplant 2021; 7 (27) :78-67 URL: http://journal.hydropower.org.ir/article-1-331-fa.html
عساکره عادل، پورجعفری محبوبه. اثر دیوار آب بند بر موقعیت خط نشت آزاد، فشار بالابرنده و دبی تراوش سدهای خاکی (مطالعه موردی سد شمیل در استان هرمزگان). سد و نیروگاه برق آبی ایران. 1399; 7 (27) :78-67