امروزه سیاست‌گذاران به‌صورت قابل توجهی نسبت به مزایای انرژی‌های تجدیدپذیر آگاه شده‌اند. از نگاه تصمیم‌گیران سطوح ملی و منطقه‌ای، تهیه برنامه جامع انرژی در اولویت اول و تعیین سهم انرژی‌های تجدیدپذیر از کل سبد تولید انرژی کشور در اولویت دوم، گامی مهم در فرایند سیاست‌گذاری انرژی به شمار می‌رود. در فرآیند انتخاب از میان گزینه‌های مختلف انرژی تجدیدپذیر، ابعاد زیست‌محیطی با معیارهای اقتصادی، فنی و اجتماعی تلفیق می‌شود که ضرورت ترکیب این معیارها با همدیگر، چندمعیاره بودن فضای حاکم بر تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری مربوطه را نشان می‌دهد. طی سال‌های اخیر مقالات متعددی در زمینه کاربرد روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره در مدیریت انرژی در نشریات بین‌المللی به چاپ رسیده است اما از آنجاکه از یک‌سو مطالعه تمامی مقالات برای عموم امکان‌پذیر نمی‌باشد و از سوی دیگر انتخاب روش مناسب همواره نیازمند ارزیابی‌های دقیقی است که در هر موقعیت امکان پذیر نیست، به‌منظور دستیابی به تصوری کلی از فضای حاکم بر تصمیم‌گیری چندمعیاره در برنامه‌ریزی انرژی و مقایسه صحیح روش‌های تصمیم‌گیری با همدیگر، این مقاله به بررسی و واکاوی برخی روش‌های پرکاربرد در این زمینه پرداخته است. در خاتمه این پژوهش روش پرامتی به عنوان یکی از مناسب‌ترین روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره در برنامه‌ریزی انرژی‌های تجدیدپذیر پیشنهاد شده است.
Karbin H, Rashidi Komijan A. Review of Multi-Criteria Decision Making Methods for Renewable Energy Planning. Iranian Dam and Hydroelectric Powerplant 2016; 2 (7) :57-66 URL: http://journal.hydropower.org.ir/article-1-103-fa.html
کاربین هادی، رشیدی کمیجان علیرضا. مروری بر فضای عمومی تصمیم‌گیری چندمعیاره در برنامه‌ریزی انرژی‌های تجدیدپذیر. سد و نیروگاه برق آبی ایران. 1394; 2 (7) :57-66
